API فلاتر

API مخفف عبارت “Application Programming Interface” است که به مجموعه‌ای از دستورات، پروتوکل‌ها، و تعاریفی اشاره دارد که برنامه‌نویسان از طریق آن‌ها می‌توانند با سرویس‌ها، کتابخانه‌ها، یا سیستم‌های دیگر تعامل داشته باشند.

API اجازه می‌دهد برنامه‌ها با یکدیگر صحبت کرده و اطلاعات و عملیات را به اشتراک بگذارند بدون اینکه بخواهند جزئیات دقیق عملکرد دیگر برنامه‌ها را بشناسند.

در مفهوم کلی، API نقش یک واسطه بین دو برنامه را ایفا می‌کند. برنامه‌نویسان با استفاده از API می‌توانند دستوراتی را فرستاده و داده‌هایی را دریافت کنند. API می‌تواند در انواع پروژه‌های نرم‌افزاری، از جمله وب، موبایل، دسکتاپ و سرورها، مورد استفاده قرار گیرد.

نوع‌های مختلفی از API وجود دارند:

1. API وب: این نوع API‌ها از طریق شبکه و اینترنت قابل دسترسی هستند. معمولاً با استفاده از پروتوکل‌هایی مانند HTTP و RESTful ارتباط برقرار می‌کنند. API وب اغلب در توسعه وب‌سرویس‌ها، اپلیکیشن‌های وب و سایر پروژه‌های مرتبط با اینترنت استفاده می‌شود.
2. API موبایل: این نوع API‌ها برای توسعه اپلیکیشن‌های موبایل استفاده می‌شوند. برای هر پلتفرم موبایل مانند اندروید یا iOS، API‌های خاصی وجود دارند که برنامه‌نویسان از آن‌ها برای تعامل با ویژگی‌ها و سرویس‌های پلتفرم استفاده می‌کنند.
3. API کتابخانه‌ها: بسیاری از کتابخانه‌ها و فریم‌ورک‌ها API‌های خود را ارائه می‌دهند تا برنامه‌نویسان بتوانند از قابلیت‌ها و ویژگی‌های آن‌ها استفاده کنند.
4. API سیستم‌عامل: سیستم‌عامل‌ها نیز از API‌های خود برای تعامل با سخت‌افزار و سرویس‌های داخلی استفاده می‌کنند. برنامه‌نویسان می‌توانند از این API‌ها برای کنترل منابع سیستم و انجام عملیات‌های مختلف استفاده کنند.

API‌ها می‌توانند در قالب رابط‌های دستوری (command-line interfaces)، کتابخانه‌ها، وب‌سرویس‌ها و دیگر اشکال متنوعی وجود داشته باشند. استفاده از API به برنامه‌نویسان امکان می‌دهد که از امکانات ویژه دیگر برنامه‌ها یا سرویس‌ها بهره‌برداری کنند و نیاز به ایجاد کد از ابتدا را کاهش دهند.